Ο κόσμος είναι
μία μεγάλη απάτη.
Απαρτίζεται από
άπειρα σύμπαντα, τα οποία έχουν μεγέθη σταδιακά αυξανόμενα και προς τις δύο
κατευθύνσεις.
Εμείς είμαστε
κάπου στη μέση ή μάλλον ακριβώς στη μέση, μιας και έχουμε μία απειρία γειτόνων
και προς τις δύο κατευθύνσεις.
Συνεπώς είμαστε
μία απειρία μέσων σημείων.
Συνεπώς έχουμε
μία απειρία εαυτών.
Η ζωή είναι μία
επιλογή.
Είναι όταν η
ανυπαρξία, αυτό που προϋπάρχει, ένα ισχυρό σημείο αναφοράς, αποφασίζει να
συστοιχιθεί σε ένα σώμα και να δώσει ¨εγώ¨.
Είναι κάτι τελείως
προαιρετικό και τελείως περιττό.
Έχει όμως
ισχυρότατες αυτοαναφορικές ασφαλιστικές δικλείδες.
Θέλει να
διαιωνίζεται.
Ο πόνος είναι από
τα μεγαλύτερα μαξιλάρια της ζωής.
Της επιτρέπει να
κρατιέται και να δίνει νέα ζωή.
Η ζωή δεν έχει
καμία απόλυτη χρησιμότητα, μα έχει μεγάλη σχετική χρησιμότητα.
Κάθε ζωή είναι
χρησιμότατη για μία άλλη ζωή.
Η φιλοσοφία είναι
το προϊόν της σκέψης.
Η σκέψη είναι το
όνειρο του νου.
Ο νους είναι ο
ηλεκτρισμός του εγκεφάλου.
Ο εγκέφαλος είναι
ένα σύνολο πρωτεϊνών.
Οι πρωτεϊνες είναι
μερικές χωρογραφίες από ύλη.
Η ύλη είναι ζωή.
Ε, τι άλλο;
Η αποστολή του
ανθρώπου είναι να αναπαράγει τον άνθρωπο.
Η αποστολή του
ανθρώπου είναι να πάψει τον άνθρωπο.
Η αποστολή του
ανθρώπου είναι να αναρωτιέται για την αποστολή του ανθρώπου.